Al tijdens de zwangerschap overwoog Miranda een badbevalling. “Als ik een harde buik had, gebruikte ik vaak een pittenzak of ik ging even douchen. De warmte van een bad leek me dan ook wel lekker voor het opvangen van de weeën.”
Gewichtsloos
Miranda is poliklinisch bevallen. “Toen m’n verloskundige het ziekenhuis belde dat het zover was, vroegen ze of ik een kamer met bad wilde. Dat wilde ik zeker wel”, vertelt Miranda. “Terwijl de verloskundige m’n vliezen brak, liet de verpleegkundige het bad vollopen. Daarna lieten ze ons lekker met rust, omdat het hartstikke goed ging.” De warmte van het water zorgde tussen de weeën door voor de ontspanning waar Miranda op had gehoopt. “Ik kon echt een beetje op adem komen dan. Je bent gewichtsloos. Ik had dit echt niet graag op bed gedaan.”
Miranda hield zich vast aan de stangen in het bad en zuchtte de weeën weg. Haar vriend Daniël zat naast het bad. “We waren een goed team”, vindt Miranda. “Pas toen ik persdrang had, heeft Daniël op de knop gedrukt voor hulp.” De verloskundige constateerde dat Miranda volledige ontsluiting had. “Ze vroeg nog of ik uit het bad wilde. Nou, ik wilde nergens meer heen!”
Aanpakken
“Ik vond de bevalling heel mooi”, vertelt Miranda. “Door de lamp die de verloskundige onder water scheen, kon ik goed zien wat er gebeurde. Ik heb Juna zelf aangepakt toen ze werd geboren.” Vriend Daniël is trots op haar. “Miranda deed het heel goed. Het ging heel relaxed allemaal.”
Kraamkamer
Baby Juna moest na de bevalling nog 24 uur in het WZA blijven ter controle. Het jonge gezin lag samen op een kraamkamer. “Ze lag in een wiegje naast me en Daniël sliep op de bedbank. Na 24 uur mochten we naar huis. Het gaat hartstikke goed met Juna.”